عباس هنوز ایستاده است. در همه جای هویت این شهر جاری است. هر روز با اتومبیل‌هایمان در خیابان تندیسش را دوره می‌کنیم و سر در دنیای مجازیِ خودمان غافل از حقیقتی به نام "شهید عباس بابایی" چسبیده‌ایم به روزمرگی‌های ملال‌آور دنیای مدرن، بدون درک درستی از حقیقت حیات.

نمی‌توانی چشمانت را ببندی و ادعا کنی این کلمات را که می‌خوانی روایتی قطعی است و قابل استناد به اسنادی که کنج اداره و یا مجموعه‌ای خاک می‌خورد. همیشه روایت‌های ناگفته‌ای وجود دارد و من به تو این اطمینان را می‌دهم که می‌توانی یقین داشته باشی صاحب این کلمات همان کسی است که در صحرای عرفات دعای عرفه می‌خواند و همزمان در پرواز بلند آسمانی‌اش برای دفاع از اسلام تجسمی از شیطان را سنگ می‌زند.